Vanochtend vroeg waren Kimberley en Jaap weer terug. Kimberley in een enorm afgeslankte versie van haarzelf nu met zoontje Bo Maas erbij. Jaap is zo'n enorm trotse papa, zijn ogen twinkelen als hij kijkt naar het kleine mannetje in de maxi-cosy. We beginnen de fotoreportage enorm goed, met een aantal foto's met papa en mama en ook een aantal met opa en oma.
Daarna besluiten we Bo uit te kleden omdat hij wat onrustig is. Klinkt een beetje tegenstrijdig misschien, maar als je wacht met uitkleden totdat een baby is gekalmeerd dan kun je na het uitkleden weer opnieuw beginnen. Dus we wikkelden hem in een warme deken en nadat oma even luiers, een fles en voeding had gekocht (ja... gekocht, don't ask) dachten we weer verder te gaan met de fotoshoot. Maar Bo besloot anders. Het arme mannetje is verkouden en heeft weinig lucht, hij pruttelt en huilt. Het boertje wil niet, dan zijn luier vol en dan besluit ik eigenlijk dat het wel genoeg is geweest. Ik (en papa en mama en opa en oma) vind het zielig worden, omdat hij duidelijk niet blij is, dus ik stel voor om op een ander moment verder te gaan.
Maar Kimberley zegt, wacht heel eventjes... en alsof Bo het gehoord had en dacht; "ja dag... dan gaan jullie mij nog een keer zonder kleren neerleggen". Ineens was het allemaal over... hij werd rustig en snel schoot ik een paar foto's, zo van hebben is hebben.
Als een sneltrein hebben we toen een flink aantal foto's geschoten en er alsnog een mooie serie van kunnen maken!
Wat fijn voor Bo, maar ook voor papa en mama en ik had ook eindelijk een voldaan gevoel! Hoera voor Bo!!
Eind goed, al goed!! Behalve dan die ene foto Jaap, maar daar heb ik je over gemaild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten